Οι επιπλοκές του γαστρικού δακτυλίου χωρίζονται στις άμεσες και απώτερες. Στις άμεσες επιπλοκές συγκαταλέγεται ένας τραυματισμός του στομάχου κατά την τοποθέτηση του δακτυλίου, μια επιπλοκή ωστόσο πολύ σπάνια έως μηδενική στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού παχυσαρκίας.
Στις απώτερες επιπλοκές ανήκει το γλίστρημα, δηλαδή το να αλλάξει ο γαστρικος δακτυλιος θέση με την πάροδο των χρόνων και να κατέβει προς το στομάχι. Έτσι προκαλεί εγκολεασμό και απόφραξη του στομάχου με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει αρκετούς εμετούς και να αδυνατεί να καταναλώσει τροφή. Σε αυτή τη περίπτωση αφαιρείται ο δακτύλιος με το γαστροσκόπιο επομένως το πρόβλημα λύνεται μέσα σε λίγη ώρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα πιθανώς να μπορεί να διορθωθεί ο δακτύλιος και να τοποθετηθεί στη σωστή θέση. Όπως και να ‘χει πρόκειται για επιπλοκές εύκολα διαχειρίσιμες.
Μια δεύτερη επιπλοκή που ανήκει στις απώτερες είναι η λεγόμενη διάβρωση του στομάχου (erozon). Στην περίπτωση αυτή ο γαστρικος δακτυλιος εισχωρεί μέσα στο στομάχι. Δεν δημιουργεί τρύπα στο στομάχι όπως πολλοί πιστεύουν απλώς συμπεριφέρεται σαν ένα σύρμα που δένουμε σε έναν κορμό και ακολούθως καλύπτεται από το δέντρο. Έτσι ο δακτύλιος βρίσκεται μέσα στο στομάχι και αφαιρείται πολύ εύκολα με το γαστροσκόπιο.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Πολλοί χειρουργοί που δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στην παχυσαρκία προτείνουν σε αυτή τη περίπτωση στον ασθενή να αφαιρέσουν χειρουργικά τον δακτύλιο και μάλιστα με ανοιχτή τομή. Αυτό είναι απαράδεκτο καθώς ο ασθενής κινδυνεύει με άλλου είδους επιπλοκές, μέχρι που μπορεί να αποβεί και θανατηφόρα. Ο γαστρικος δακτυλιος πρέπει να αφαιρείται μόνο με το γαστροσκόπιο και ένας έμπειρος χειρουργος παχυσαρκιας μπορεί να το κάνει.
ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Ο ΓΑΣΤΡΙΚΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ: Ανά τον κόσμο έχουν τοποθετηθεί τα τελευταία χρόνια χιλιάδες δακτύλιοι. Έως και σήμερα -παρά το γεγονός πως έχουν εξελιχθεί νέες τεχνικές κατά της παχυσαρκίας όπως το ειδικό γαστρικο μανικι– ο δακτύλιος παραμένει πολύ δημοφιλής. Η μόνιμη απορία όμως των ασθενών είναι το «αν» και το «πότε» πρέπει να αφαιρεθεί ο γαστρικος δακτυλιος. Η απάντηση είναι πως πρέπει να αφαιρεθεί στις περιπτώσεις που ο ασθενής ξαναπάρει σωματικό βάρος, κάτι που μπορεί να συμβεί είτε επειδή τον ξεγελούν οι ρευστές υπερθερμιδικές τροφές (ρευστοποιημένα γλυκά) και έχει επανέλθει το επίπεδο γκρελίνης αποκτώντας ξανά βουλιμικές τάσεις είτε επειδή έχει γλιστρήσει ο δακτύλιος ή έχει παρατηρηθεί η διάβρωση του στο στομάχι όπως αναφέραμε και παραπάνω. Τότε εκείνο που πρέπει να γίνει είναι ο χειρουργος παχυσαρκιας να εφαρμόσει στον ασθενή μία άλλη τεχνική όπως για παράδειγμα το ειδικό γαστρικο μανικι ή κατά περίπτωση το γαστρικο bypass.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αφαίρεση του δακτυλίου καλό θα ήταν να συνοδευτεί με φαρμακευτική αγωγή μείωσης του σωματικού βάρους αλλά και ειδικό τρόπο ζωής (άσκηση, κίνηση) και διατροφή προκειμένου να αποφευχθεί η υποτροπή παχυσαρκίας και ο ασθενής να μην πάρει ξανά τα κιλά που έχασε. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ασθενής θα μπορέσει να χαλαρώσει το δακτύλιο και να περιμένει 1-2 χρόνια. Έπειτα, εφόσον δε θα έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση του βάρους του, να προχωρήσει στην αφαίρεση του.
