Αντι Βιογραφικού

Γεννήθηκα στον Πολιχνίτο της Λέσβου, σε μία εποχή που το νησί ήταν παραμελημένο και οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων ιδιαίτερα δύσκολες. Θυμάμαι όμως πως εκείνα τα χρόνια σχεδόν κανείς δεν ήταν παχύσαρκος, αφού η ενασχόληση με αγροτικές δραστηριότητες ήταν υποχρεωτική, καθημερινή και πολύωρη. Που να φανταζόμουν ότι αρκετά χρόνια μετά η παχυσαρκία θα εξελισσόταν σε μια νόσο που θα λάμβανε τόσο τρομακτικές διαστάσεις!

Έβγαλα το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στον Πολιχνίτο, ενώ ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Πρότυπο Λύκειο της Πάτρας. Στη συνέχεια, σπούδασα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πάτρας, και τα τελευταία έτη του Πανεπιστημίου ασχολήθηκα με την χειρουργική και με την νεοεμφανιζόμενη τότε χειρουργική παχυσαρκίας. Η εκπαίδευσή μου στην Γενική Χειρουργική ολοκληρώθηκε σε δύο νοσοκομεία, στον Ευαγγελισμό και την Αγία Όλγα. Εκείνη την περίοδο άρχισε να κυριαρχεί η λαπαροσκοπική χειρουργική, η οποία έφερε μία καινούργια αντίληψη στις χειρουργικές παθήσεις. Σε αντίθεση με την κλασική ανοιχτή χειρουργική, η λαπαροσκοπική ελαχιστοποιούσε τον χρόνο νοσηλείας, επιτάχυνε την ανάρρωση των ασθενών και μείωνε στο ελάχιστο τον μετεγχειρητικό πόνο. Εξειδικεύτηκα στην λαπαροσκοπική χειρουργική σε όλες τις παθήσεις των χοληφόρων, παχέως εντέρου, σκωληκοειδίτιδα, κήλες και χειρουργική ογκολογία και έκανα μετεκπαίδευση στο Μπορντό της Γαλλίας στον συγκεκριμένο τομέα.

Στη συνέχεια, δουλεύοντας ως ελεύθερος επαγγελματίας, ασχολήθηκα με την χειρουργική της παχυσαρκίας που η αντιμετώπισή της εκείνη την περίοδο γινόταν με ανοιχτά χειρουργεία, π.χ. με κάθετη διαμερισματοποίηση. Έχοντας εμπειρία από την λαπαροσκοπική χειρουργική, μπόρεσα σταδιακά να εισάγω μία νέα αντίληψη στην χειρουργική της παχυσαρκίας, αρχικά με το γαστρικό bypass και στην συνέχεια με τον γαστρικό δακτύλιο.

…στο σήμερα 

Εδώ και 25 χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με τη νοσογόνο παχυσαρκία, κάνοντας την αρχή με τη μέθοδο του γαστρικού bypass, που την εφάρμοσα σε πάνω από πεντακόσιους ασθενείς. Μία πολύ δύσκολη τεχνική, ριζική και αποτελεσματική όμως, που συνοδευόταν συχνά από προβλήματα. Αντιμετωπίζοντας τα, άρχισε να μου καλλιεργείται η σκέψη ότι η συγκεκριμένη μέθοδος δεν υπήρχε λόγος να εφαρμόζεται σε κάθε περιστατικό νοσογόνου παχυσαρκίας και σκέφτηκα ότι θα ήταν εξίσου αποτελεσματική η αντιμετώπιση της πάθησης με το νεοεμφανιζόμενο τότε γαστρικό δακτύλιο, ο οποίος έχει μικρότερη νοσηρότητα από το γαστρικό bypass.

Πραγματικά, αρκετές φορές σκέφτομαι πως αν υπήρχε το γαστρικό μανίκι τον καιρό που ζούσε ο πατέρας μου, ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα παχυσαρκίας, που οδήγησε σε ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου και υπνικής άπνοιας, θα τον είχε σώσει.

Για την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου εκπαιδεύτηκα επαρκώς στη Γαλλία, και με την επιστροφή μου στην Ελλάδα ασχολήθηκα αποκλειστικά με την συγκεκριμένη τεχνική.

Παρόλα τα προβλήματα της πρώτης περιόδου, η εξέλιξη ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική, καθώς όσοι υπέφεραν από το υπερβολικό βάρος τους άρχισαν να πληροφορούνται ότι υπήρχε μία ιδανική μέθοδος που θα έλυνε το πρόβλημα τους, χωρίς να υιοθετούν πια ανορθόδοξους τρόπους απώλειας βάρους, όπως για παράδειγμα «μαγικά χάπια». Φρόντισα να ενημερώσω τον κόσμο για το γαστρικό δακτύλιο με κάθε τρόπο μέσω του Τύπου και ενημερωτικών εκδηλώσεων.

Η προσπάθειά μου απέδωσε καρπούς, αφού οι πάσχοντες απομακρύνθηκαν από τα ινστιτούτα αδυνατίσματος και απευθύνθηκαν στους χειρουργούς παχυσαρκίας ώστε να ενημερωθούν για την τεχνική, αλλά και σε διαιτολόγους – που μέχρι πρότινος εφάρμοζαν τις γνώσεις τους σε κέντρα αισθητικής – για να ακολουθήσουν ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής, πριν και μετά την χειρουργική επέμβαση.

Στη συνέχεια, το γαστρικό bypass άρχισε να εφαρμόζεται από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα με λιγότερη νοσηρότητα και καλύτερα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη τεχνική ξεκίνησε να εκτελείται σε 2 φάσεις, πρώτα αφαιρώντας το θόλο από το στομάχι και στη συνέχεια με χολοπαγκρεατική παράκαμψη στο έντερο. Στην πορεία είδαμε ότι πολλοί ασθενείς δεν χρειαζόντουσαν τη χολοπαγκρεατική παράκαμψη, αφού είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα μόνο με την επέμβαση στο στομάχι.

Για το λόγο αυτό, η συγκεκριμένη τεχνική στο στομάχι αυτονομήθηκε από το γαστρικό bypass και ονομάστηκε sleeve gastrectomy ή γαστρικό μανίκι.

Έτσι συνέχισα την εκπαίδευση μου και σ’ αυτή την τεχνική, η οποία μου ήταν οικεία λόγω του γαστρικού bypass και πιστεύω ότι έχει πολλά να προσφέρει σε ασθενείς που είτε αποτυγχάνουν από την εφαρμογή του γαστρικού δακτυλίου είτε είναι γλυκοεξαρτώμενοι και επομένως ακατάλληλοι για γαστρικό δακτύλιο. Συνολικά έχω πραγματοποιήσει περισσότερες από 15.000 επεμβάσεις παχυσαρκίας (ενδογαστρικό μπαλόνι, γαστρικό δακτύλιο, sleeve gastrectomy, κάθετη διαμερισματοποίηση, χολοπαγκρεατικό by-pass).

Είναι γεγονός ότι στην αρχή κατηγορήθηκα έντονα για τις διαστάσεις που έδωσα στο θέμα της χειρουργικής παχυσαρκίας και η δράση μου χαρακτηρίστηκε υπερβολική εκείνη την εποχή. Όμως, αποδείχθηκε ότι έθεσε σε σωστές βάσεις το θέμα της παχυσαρκίας. Σήμερα, οι πολίτες γνωρίζουν ότι ο έλεγχος του σωματικού βάρους είναι ιατρική υπόθεση και σπανίως καταφεύγουν σε κομπογιανιτισμούς και ανορθόδοξες μεθόδους απώλειας βάρους (χάπια, αλοιφές κλπ) αλλά και κάθε γενικός ιατρός συστήνει πλέον στον παχύσαρκο να επισκεφθεί τον χειρουργό παχυσαρκίας. Πρόκειται για μια προσφορά που ο επιστημονικός κόσμος μού αναγνωρίζει.

Στην πορεία, θέλοντας να μεταδώσω τις γνώσεις και την εμπειρία μου σε συναδέλφους που επιθυμούσαν να ασχοληθούν με τη χειρουργική παχυσαρκίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, εκπαίδευσα μια σειρά από χειρουργούς που σήμερα ασχολούνται με μεγάλη επιτυχία με τη χειρουργική παχυσαρκίας.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια πρωτοστάτησα στην ίδρυση οργανωμένων κέντρων για την αντιμετώπιση της νόσου της παχυσαρκίας, όπως είναι το Doctors’ Hospital στην Αθήνα και την Αλβανία και η Medline στη Βουλγαρία.