Σε αυτή την ενότητα μπορείτε να βρείτε όλες τις πληροφορίες και τις απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με τις παθήσεις που μπορεί να προσβάλλουν συγκεκριμένα σημεία του σώματός μας, και η θεραπεία τους να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε τεχνικές που συμπεριλαμβάνονται στους προαναφερόμενους τομείς.
Επικοικωνήστε με τον ιατρό για να κλείσετε ραντεβού.
Η επιγαστρική κήλη προκαλείται από εξασθένιση των ιστών μεταξύ των μυών που βρίσκονται στη γραμμή στέρνου-ομφαλού, η οποία ονομάζεται λευκή γραμμή. Γι αυτό το λόγο οι επιγαστρικές κήλες ονομάζονται και “κήλες της λευκής γραμμής”.
Ο συγκεκριμένος τύπος κήλης εμφανίζεται στο 2-3% του γενικού πληθυσμού και τρεις φορές συχνότερα σε άνδρες.
Υποκατηγορία αποτελεί η διάταση των κοιλιακών μυών, η οποία δεν είναι ρήξη σημείου της λευκής γραμμής, αλλά αποπλάτυνση και γι’ αυτό απαιτεί απλή παρακολούθηση και όχι χειρουργική αντιμετώπιση.
Η ομφαλοκήλη ονομάζεται η διάνοιξη του ομφαλικού δακτυλίου και η πρόπτωση του ενδοκοιλιακού σπλάχνου.
Οι γνήσιες ομφαλοκήλες εμφανίζονται συχνότερα σε βρέφη και ουσιαστικά οφείλονται στην ατελή σύγκλειση του ομφαλικού δακτυλίου. Όταν συμβαίνει γύρω από τον ομφαλό, η κήλη ονομάζεται παρομφαλική και εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και ιδιαίτερα σε πολύτοκες και παχύσαρκες.
Είναι η συχνότερη μορφή κήλης και ιδιαίτερα στους άνδρες. Οφείλεται στην πρόπτωση κάποιας εντερικής έλικας ή άλλου ενδοκοιλιακού οργάνου δια του έσω στομίου του βουβωνικού πόρου (λοξές βουβωνοκήλες) ή σπανιότερα από κοντινό στο έσω στόμιο σημείο (ευθείες βουβωνοκήλες).
Περίπου το 9% των ασθενών εμφανίζουν αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη. Άλλοτε είναι ασυμπτωματική και η διάγνωσή της γίνεται τυχαία, και άλλοτε εμφανίζει ήπιο πόνο. Η λαπαροσκόπηση δεν γίνεται μέσα στην κοιλιά, αλλά κάτω από τους μύες, και συγκεκριμένα ανάμεσα στους μύες και στο περιτόνιο και γι’ αυτό έχει λιγότερες κακώσεις και γρηγορότερη ανάρρωση.
Πρόκειται για κήλη που εμφανίζεται κάτω από τη βουβωνική χώρα, στο ριζομήριο, μια περιοχή μεταξύ κοιλιάς και μηρού και αποτελεί πρόπτωση του σπλάχνου μέσω του μηριαίου δακτυλίου.
Η εμφάνισή της είναι σπανιότερη από αυτή της βουβωνοκήλης και απαντάται σε γυναίκες, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας και πολύτοκες. Η λαπαροσκόπηση, όπως και στην βουβωνοκήλη, γίνεται ανάμεσα στους μύες και στο περιτόνιο.
Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή κήλη των αθλητών εμφανίζεται κυρίως σε επαγγελματίες αθλητές, στην πλειοψηφία άνδρες, και συχνά αποτελεί παράγοντα αποχής ή εγκατάλειψης της καριέρας τους. Οι αιτίες που προκαλούν το σύνδρομο είναι η χαλάρωση του έξω βουβωνικού στομίου, η ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού ή του εγκάρσιου κοιλιακού, η ρήξη του κοινού καταφυτικού τένοντα και ο διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου. Εμφανίζεται συχνότερα σε αθλητές που επιβάλλεται να διατηρούν μια κλίση προς τα εμπρός, όπως για παράδειγμα οι αθλητές χόκεϋ. Ωστόσο, εμφανίζεται και σε αθλητές άλλων αθλημάτων, όπως ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο διάχυτος πόνος χαμηλά στη κοιλιακή χώρα, ο οποίος επιδεινώνεται κατά την διάρκεια της άσκησης ή και μετά από αυτή, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επεκταθεί στους όρχεις, στο περίνεο και στους γλουτιαίους μύες. Γίνεται εντονότερος δε, όταν ασκείται ενδοκοιλιακή πίεση, λόγω βήχα ή φτερνίσματος.
Συχνά ο εντοπισμός του συνδρόμου είναι δύσκολος, λόγω του πλήθους των αιτιών που προκαλούν βουβωνικό άλγος, αλλά και λόγω της πιθανότητας συνύπαρξης και άλλων τραυματισμών ή παθήσεων. Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση του αθλητή, στη λήψη του ιστορικού της πάθησης και σε διαγνωστικές εξετάσεις. Τελευταία, η μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα για την διάγνωση της κήλης των αθλητών, ενώ παλαιότερα αποτελούσε εργαλείο αποκλεισμού άλλων αιτιών που προκαλούν πόνο στη βουβωνική χώρα.
Η συντηρητική αντιμετώπιση του συνδρόμου, που περιλαμβάνει λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμωνωδών φαρμάκων, ανάπαυση, εναπόθεση πάγου και φυσικοθεραπεία, συχνά δεν έχει αποτελέσματα. Η οριστική αντιμετώπιση της κήλης του αθλητή επιτυγχάνεται με εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση της περιτονίας και τοποθέτηση πλέγματος. Γίνεται κυρίως λαπαροσκοπικά, μέσω 3 μικροτομών 5 χιλιοστών, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Η διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο είναι μία ημέρα και η πλήρης επανένταξη στις καθημερινές δραστηριότητες επιτυγχάνεται σε 6-8 εβδομάδες, σε αντίθεση με την ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση που η επιστροφή στην εργασία διαρκεί 3-4 μήνες. Σύμφωνα με μελέτες το 65-90% των αθλητών μετά από χειρουργική αποκατάσταση είναι σε θέση να επανέλθουν στην αθλητική τους δραστηριότητα.
Πρόκειται για κήλη που εμφανίζεται μετά από ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις. Η πρόπτωση του ενδοκοιλιακού οργάνου γίνεται μέσω της τομής προηγούμενης επέμβασης, λόγω ατελούς επούλωσής της ή προοδευτικής εξασθένησής της. Μπορεί να συμβεί μήνες, ακόμη και χρόνια μετά την επέμβαση.
This post is also available in: Αγγλικα Αλβανικα Βουλγαρικα
